Over ons

Passie voor het gregoriaans

De damesschola Cum Jubilo beschouwt het Gregoriaans niet zozeer als een vrijblijvende concerterende muziek, maar wel als het gezongen gebed van de katholieke kerk. De opdracht van het koor bestaat er o.a. in om het Gregoriaans een bredere bekendheid en verspreiding te geven als functionele liturgische zang. Het tweede Vaticaans concilie bevestigde immers het gregoriaans als de muziek die eigen is aan de Romeinse liturgie en waaraan men de voornaamste plaats dient te geven.

Verder wil de schola haar steentje bijdragen om het gregoriaans in een levendige traditie te promoten als spiritueel en mystiek erfgoed van onze westerse cultuur. "Traditie is niet het bewaren van de as, maar het doorgeven van het vuur". in deze optiek verzorgt het koor zeer regelmatig themagebonden audities.

Wat de wijze van interpretatie betreft, werd geopteerd voor een uitvoeringspraktijk volgens de oudste handschriften. Deze handschriften die dateren uit de achtste en negende eeuw, verlenen aan de muzikale voordracht van de Latijnse tekst een buitengewoon krachtige expressie.

 

De laatste jaren worden gekenmerkt door een plotselinge, wereldwijde, bijna onverklaarbare interesse voor het Gregoriaans. Heeft dit te maken met een zoeken naar een mentale verdieping die onze huidige maatschappijstructuren niet meer bieden? Waarschijnlijk wel. Gregoriaans is de meest eerlijke muziek die men zich voorstellen kan. Deze zang brengt een weldoende rust, zelfs als men het Latijn niet begrijpt. Gregoriaans is een universele zang, vijftien eeuwen oud en nog steeds actueel in diverse culturen. Gregoriaans is de liturgische zang bij uitstek. Dit komt o.a. door het feit dat deze muziek het gemoed van iedere mens aanspreekt, ongeacht het over vreugde, liefde, zorg, berusting, verdriet, hoop of vertrouwen gaat. Gregoriaans is de golflengte van het gemoed, die niet in frequenties FM, MW of LW genoteerd wordt; ze beantwoordt perfect aan een grote honger naar een diepere spiritualiteit en grote innerlijkheid, die men sinds enkele decennia in brede lagen van de maatschappij kan waarnemen.

 


Geschiedenis en toekomst van Cum Jubilo

Cum Jubilo werd in 1976 als gemengde schola opgericht in de schoot van het toenmalige parochiekoor van Abele, dat onder leiding stond van Hubert Adriaen. Vanaf 1976 waren de dirigenten achtereenvolgens Bernard Deheegher en Wim Orbie.

Er werden een LP en twee CD’s opgenomen. Ook talrijke radio-en televisiemissen, evenals de gregoriaanse gezangen tijdens de zaligverklaring van Pater Damiaan in Brussel (1995), werden door de schola verzorgd.

Tenslotte behoorden buitenlandse koorreizen (Luxemburg, Echternach,  Aken, Keulen, Regensburg, Nürnberg, Straatsburg, Reims, Metz, Cremona en naar diverse steden in Polen) tot de vaste koorwerking.

 

Na dertig jaar van intens koorleven groeiden de heren- en damesschola langzaam uit tot twee schola’s met eigen profiel en programma. In 2006 opteerde de herenschola voor een eigen bestaan onder de naam Viri Galilaei zodat Cum Jubilo de facto een damesschola werd. Mevrouw Agnes Delbaere dirigeerde de damesschola tot 2010.

 

Ondertussen werden binnen de damesschola veel inspanningen geleverd om de continuïteit  te verzekeren en kon de muzikale leiding in 2011 worden overgedragen aan Isabelle Theodon. Met deze nieuwe structuur bevindt de schola zich opnieuw in stabiele wateren, traden er in 2016 enkele nieuwe leden toe en kon er vertrouwensvol naar de toekomst worden uitgekeken.

 

In 2013 werd er een spirituele concertreis naar Israël ondernomen.

 

Later, in 2017 trok het koor voor een tiendaagse Italiëreis naar Rome en Assisi waarbij de diverse monastieke getijden van Aswoensdag werden gezongen in een aantal Romeinse basilieken: Sint-Pieters, Santa Maria Maggiore, Santa Prassede, San Clemente, Sint-Paulus buiten de muren en Santi Giovanni e Paolo.

Na het afwerken van dit Romeprogramma reisde Cum Jubilo verder naar Assisi waar we zongen in de basiliek van San Francesco en in de kerk Santa Chiara. Daarnaast werd er een concert verzorgd in de kerk van Santa Maria Maggiore.

 

In september 2017 werkte de schola intensief mee aan de viering van de H.Winok in Frans-Vlaanderen.

 

Later datzelfde jaar was de schola te gast in Oosterhout (NL) voor medewerking aan het Hoogliedproject.

 

En in 2018, 2019, 2020, 2021 en 2022 trok de schola naar Brugge voor een aswoensdag-pelgrimage in diverse historische kerken van het stadscentrum.

 


In memoriam E.H. Cyriel Moeyaert, hulppriester in Sint-Jan-ter Biezen

 

Meer dan 25 jaar lang woonde  E.H. Moeyaert in de pastorij van Sint-Jan-ter Biezen. Een plaats met een grote symbolische betekenis voor hem: ongeveer 300 jaar geleden bracht Karel Lodewijk Grimminck, een bekende Frans-Vlaamse mysticus, er zijn laatste levensjaren als kluizenaar door. De kapel naast de kluis was toegewijd aan de H. Johannes De Doper. Zo is Sint-Jan ter Biezen ontstaan en later als parochie uitgegroeid.

Na het overlijden van E.H. Lucien Arryn in januari 1992 – hij was sedert maart 1980 pastoor van Sint-Jan-ter Biezen - werd er geen nieuwe inwonende opvolger benoemd en stond de woning er leeg. Josuë Roets, pastoor van Watou, werd kort na dit afsterven tevens benoemd tot herder van Sint-Jan-ter Biezen, in 1996 opgevolgd door E.H. Ludo Lepee.

 

Sedert 1990 was Cyriel Moeyaert, na een lange onderwijsloopbaan binnen het bisdom Brugge, priester op rust. Vanaf zijn wijding in 1945 was hij reeds als jonge priester actief eerst in Izegem en vervolgens in Menen en Ieper, hetzij als leraar, diocesaan inspecteur Nederlands of aalmoezenier. In deze functies kwamen zijn gaven van accuraatheid en plichtsgetrouwheid ten volle tot hun recht. Hij genoot dan ook binnen de onderwijskringen grote bekendheid. Zowat 100 jaar geleden kreeg hij het leven als een talent uit Gods hand met de opdracht: doe er iets mee, maak er iets schoons van. Hij stelde zijn talenten dan ook helemaal ten dienste van de opdrachten die hem werden toegewezen.

 

Bij zijn opruststelling ontbrak het hem allerminst aan vitaliteit en enthousiasme. Hij was bijzonder gelukkig zich als hulppriester ten dienste te kunnen stellen in parochieverband, eerst in Sint-Jan-ter Biezen, en nadien tevens in Abele. Ik had de indruk dat dit een belangrijke verdere invulling betekende van zijn priesterschap. Hij deed het met hart en ziel, sereen en minzaam. Zijn verblijf in Sint-Jan-ter Biezen werd gekenmerkt door een vast en vrij sober levensritme, rustig en inspirerend voor zijn familie en talrijke vrienden die er op bezoek kwamen. Hij vond er de nodige tijd en bezieling om talrijke publicaties rond Frans-Vlaanderen voor te bereiden.

Hij had een bijzondere liefde voor liturgie en kerkmuziek, en in het bijzonder voor het gregoriaans. Hij vond er voldoening en vreugde in. Zijn eerbiedig voorgaan, ook tijdens zijn laatste levensjaren, wekte bij velen respect en bewondering op. Vanuit de liturgie haalde hij kracht en gebed. Hij was een biddende priester, trouw aan het dagelijks misoffer en breviergebed.

                                                                                                                      

Zijn woorden waren gewikt en gewogen, de glimlach was steeds  nabij. Hij was een vriendelijke, markante, dankbare en aimabele man, en toch op zijn geheel eigen wijze vastberaden en betrokken. Het deed hem pijn dat het onttrekken van de kerk van Sint-Jan-ter Biezen aan de eredienst na zijn dood eventueel zou worden overwogen. Hij keek verlangend uit naar de viering van zijn 75 jaar priesterjubileum op 8 april en van zijn honderdste verjaardag op 23 mei 2020. Beide mijpalen konden echter omwille van Covid-19 niet gevierd worden. Hij overleed vredevol op 25 september.

We zouden hem allemaal, samen met zijn talrijke vrienden uit Vlaanderen en Frans-Vlaanderen, een uitvaartdienst met vele aanwezigen gegund hebben.

Helaas was dit door de pandemie opnieuw niet mogelijk. De begrafenis  werd een serene en waardige uitvaartdienst in intieme familie- en vriendenkring. De mis werd opgedragen door E.H.  Miguel Dehondt, deken van Poperinge in concelebratie met E.H. Ludo Lepee,  pastoor van Watou, waarmee hij jarenlang heeft samengewerkt en die hem tijdens zijn laatste levensjaren tot steun was. Zijn trouwe misdienaar Charly Derycke was de acoliet terwijl de requiemmis werd gezongen door zijn geliefde gregoriaanse schola Cum Jubilo.

Samen met de psalmist zongen we op zijn uitvaartdienst het vers “In memoria aeterna erit justus, ab auditione mala non timebit”  of  “De rechtvaardige zal eeuwig in onze gedachtenis blijven, van het oordeel hoeft hij niet te vrezen” . Moge dit vers hem naar het eeuwig paradijs begeleiden.

 

Bernard Deheegher

In memoriam Yvette Soubry

Op donderdag 29 november 2018 overleed ons dierbaar koorlid Yvette Soubry.

Watou vormde een permanente draad doorheen de levensloop van Yvette: ze groeide er op en liep er ook school, ze heeft er gewoond en gewerkt, ze heeft er intens geleefd en is er tenslotte ook gestorven. Ze bezat een diepe band met het dorp en met vele inwoners. In haar omgang straalde ze vriendelijkheid en zelfvertrouwen uit.

Sedert 1978 stond ze aan de wieg van de Schola Cum Jubilo en van het Internationaal Gregoriaans Festival van Watou.

Het Gregoriaans was voor haar de kortste weg naar God. Daarom was ze ook zo bijzonder gelukkig om enkele jaren geleden te kunnen zingen in de gewijde plaatsen van het Heilig Land en in Rome.

Als verantwoordelijke van de keukenploeg van het Festival bewaren we van haar het beeld van een vrouw met een ijzersterke wils-kracht. Ze wilde dat het Festival lukte en verleende kracht aan ieder die met haar meewerkte. Ze was bijzonder kranig en werkte in mei het Festival 2018 volledig af. Niemand merkte iets, totdat ze zich een paar weken nadien liet onderzoeken en de diagnose te horen kreeg. Van dan af ging het vrij snel bergaf. Ze had gehoopt op een langere levensherfst.

Yvette had een diepe verering voor Onze Lieve Vrouw. Het is symbolisch sterk dat ze op 8 december, feest van Maria Onbevlekt Ontvangen, ten grave werd gedragen. Salve Regina, of Gegroet o Koningin, was diep in haar hart gegrift. We  namen in de Sint-Bavokerk te Watou piëteitsvol en dankbaar afscheid.













23 februari 2020: vespers te Veurne

2 februari 2020: O.L.V. Lichtmis in Oudezeele (Frankrijk)

13 oktober 2019 Kerk H.Familie Duinbergen: video "het gezongen Hooglied"

https://vimeo.com/bijzonderebeelden/hethoogliedcumjubilo




15 augustus 2019: abdij Maredret (provincie Namur)

29 juni 2019: Deerlijk en Vichte

Aswoensdag 2019: Brugge

17 mei 2019: WVC Sint-Anna, Bulskamp

2 februari 2019: O.L.V.-Lichtmis te Houtkerque (Fr)

4 juli 2018: 10 jaar 'Pastoorstraatkermesse' te Reningelst met tentoonstelling '450 jaar pastoors'

Vespers in de H. Walburgakerk te Veurne, zondag 25 februari 2018

Aswoensdag 2018 in Brugge: Lauden in de Sint-Godelievabdij, Sext in de Onze-Lievevrouwekerk, None in de Basiliek van het H.Bloed en Avondgebed in de Sint-Salvatorskathedraal met bisschop Lode Aerts.

7-8 oktober 2017: drie-abdijenviering in Oosterhout (Nederland)

1300ste sterfherdenking van de H. Winnoc in Wormhout -Frans-Vlaanderen op 28 en 29 september 2017

Rome, 24 februari- 1 maart 2017

Assisi, 2-5 maart 2017